پناهندگی در مالزی

هر چند پناهندگی در مالزی معنایی ندارد، با این وجود مالزی کشوری با جمعیت ۳۲ میلیون نفری، یکی از میزبانان بزرگ پناهندگان جنوب شرق آسیا است. این افراد به امید زندگی بهتر از کشور خودشان به خاطر جنگ، خشونت، تبعیض و نابرابری به مالزی فرار می‌کنند. بیش از 180،000 جوینده پناهندگی در مالزی هستند که بیشتر آنها از میانمار، سومالی، سوریه و یمن و افغانستان راهی این کشور شده‌اند. موضوع این نوشتار شرایط پناهندگی در مالزی است. 

پناهندگی در کشور مالزی!

پناهندگی در کشور مالزی هیچ مبنایی ندارد! چون قانونی مبنی بر حمایت از پناهندگان در این کشور نوشته نشده است! از سوی دیگر دولت مالزی هرگز کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل متحد را امضا نکرده است. باید بدانید پناهندگان در مالزی شرایط مساعدی ندارند، آنها نمی‌توانند از خدمات آموزشی، بهداشتی و شهری و غیره استفاده کنند.

پناهندگی در مالزی با حقوق اساسی از جمله وضعیت قانونی، شغل امن و قانونی، آموزش رسمی و حمایت برابر قانون همراه نیست. مهاجران غیرقانونی در مالزی دائماً در معرض خطر دستگیری، بازداشت و بهره‌کشی هستند. 

پناهندگان چه کسانی هستند؟

پناهندگان افرادی هستند که از کشور خود فرار کرده‌اند و به خاطر ترس از سوء استفاده، جنگ، خشونت یا انتقام قادر به برگشت نیستند.

این افراد از کشورهایی با شرایط سیاسی یا اقتصادی نامطلوب به مالزی پناه می‌آورند. آنها برای جستجوی زندگی بهتر و امن‌تر به دنبال پناه در کشورهای دیگری مانند مالزی هستند. 

طبق کنوانسیون 1951 سازمان ملل یا پروتکل 1967 این افراد به عنوان پناهنده شناخته می‌شوند:

وضعیت پناهندگان در مالزی 

پناهندگی در مالزی با چالش‌های فراوانی همراه است. از آنجا که مالزی آن‌ها را به عنوان پناهندگان رسمی نمی‌شناسد، این افراد حق کار یا دسترسی به خدمات عمومی مانند آموزش و بهداشت را ندارند.  آن‌ها همچنین در معرض خطر بازداشت و تبعید هستند و ممکن است شرایط زندگی فقیرانه و ناامنی را تجربه کنند.

چرا مالزی پناهندگی را به رسمیت نمی‌شناسد؟

مالزی، یکی از کشورهایی است که جاذبه‌های ظاهری زیادی برای پناهندگی دارد. موقعیت ژئوگرافی و اقتصاد رو به رشد مالزی این کشور را تبدیل به مقصدی قابل توجه برای این گروه کرده است.

با وجود تمام جذابیت های کشور مالزی برای پناهندگی، این کشور هنوز به کنوانسیون 1951 سازمان ملل متحد درباره وضعیت پناهندگان نپیوسته است. این یعنی مالزی، بر خلاف اغلب کشورهای غربی، تعهد رسمی بین‌المللی برای حفاظت از حقوق پناهندگان را به عهده نگرفته است.

در واقع دولت مالزی با خودداری از پیوستن به این پروتکل، تعهدی برای محافظت از حقوق پناهندگی ندارد. به همین دلیل مهاجران غیرقانونی در مالزی جایگاهی نداشته و باید زندگی پرتنش و پرخطری را تحمل کنند. 

دلیل نپیوستن مالزی به کنوانسیون سازمان ملل متحد

دلیل نپذیرفتن کنوانسیون سازمان ملل از سوی مالزی را می‌توان در این موارد پیدا کرد:

مشکلات پناهندگان در مالزی از زبان خودشان

با وجود جاذبه‌های فراوانی که مالزی برای پناهندگان از سراسر جهان دارد، زندگی در این کشور برای آن‌ها دشوار و پرچالش است. پناهندگان معمولاً مجبور هستند در شرایطی زندگی کنند که حقوق اساسی انسانی آن‌ها به صورت جدی به خطر می‌افتد.

برای مثال، بیایید به سرنوشت “زینب” یک زن جوان افغانستانی نگاه کنیم که به تازگی به مالزی پناهنده شده است. زینب با امید به دستیابی به زندگی بهتر و امن‌تر به مالزی آمده است. برخلاف انتظاراتش، با مشکلات فراوانی در این کشور روبرو شده است.

زینب به خاطر نداشتن حق کار رسمی در مالزی، مجبور است کارهای غیرقانونی و پایین‌دست با درآمد ناچیز تن بدهد. او به خاطر وضعیت غیرقانونی خود در معرض دستگیری و حتی اخراج از کشور قرار دارد. به علاوه، او به خدمات اساسی مانند درمان و آموزش دسترسی ندارد و در معرض خطرات متعددی از جمله بی‌توجهی، سوءاستفاده و خشونت قرار دارد. زینب، نمادی است از هزاران پناهنده که در مالزی در حال زندگی هستند و با چالش‌هایی از این دست روبرو هستند. این واقعیت تلخ نشان می‌دهد که چقدر وضعیت پناهندگان در مالزی دشوار و چالش‌برانگیز است.

آینده پناهندگی در مالزی

با وجود مشکلات فراوانی که پناهندگان در مالزی با آن‌ مواجه هستند، همچنان افق‌هایی برای امید و بهبود وضعیت وجود دارد. بخشی از این امید ناشی از تلاش‌های بین‌المللی و نهادهای غیردولتی است که برای حقوق پناهندگان مبارزه می‌کنند. از طرفی، پیشرفت‌های تکنولوژیک و ظرفیت‌های اقتصادی مالزی نیز می‌تواند فرصت‌هایی را برای بهبود شرایط پناهندگان فراهم کند.

مثلاً برخی از سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد برای پناهندگی (UNHCR) و گروه‌های حقوق بشر تلاش می‌کنند تا حقوق پناهندگان را احقاق نمایند. این تلاش‌ها به تدریج باعث می‌شود که دولت مالزی به پذیرش قوانین بین‌المللی مربوط به پناهندگی بپردازد.

از سوی دیگر با پیشرفت تکنولوژی و افزایش استفاده از اینترنت، فرصت‌های جدیدی برای پناهندگان در حوزه کار آفرینی و آموزش به وجود آمده است. برخی از آنها می‌توانند از طریق کارهای آنلاین درآمدی برای خود تامین کنند که در شرایط فعلی زندگیشان، امیدی برای زندگی بهتر است.

با وجود چالش‌های فراوانی که در این مقاله به آن پرداختیم، پناهندگی نه در مالزی و نه در هیچ کشور دیگری عاقبتی ندارد و به جای فرار از مشکلات باید به دنبال چاره‌ای برای آن بود. آینده بهتر حق هر انسان‌هایی است که با تلاش در کشور خودشان به آن خواهند رسید. 

سؤالات متداول برای پناهندگی در مالزی