داروهای ممنوعه برای سفر مالزی

این مقاله برای کسانی نوشته شده که با ویزای مالزی قصد ورود به این کشور را دارند و می‌خواهند داروی شخصی خود را همراه داشته باشند؛ تا دقیقاً بدانند چه نکاتی را رعایت کنند تا هم خیال‌شان راحت باشد و هم از هرگونه سوءتفاهم در مرز جلوگیری شود. طبق راهنمای رسمی وزارت بهداشت مالزی، می‌توانید دارو (حتی مکمل) را برای مصرف شخصی یا خانواده همراه وارد کنید؛ به شرط اینکه مقدار آن منطقی (معمولاً تا یک ماه) باشد و دارو در بسته‌بندی اصلی و دارای برچسب باشد.

برای افرادی که مسیر اقامت و مهاجرت به مالزی را انتخاب می‌کنند، شناخت قوانین ورود ضروری است؛ شریف اِستادی همراه شماست.

راهنمای داروهای ممنوعه برای سفر مالزی 

سفر که می‌رویم، معمولاً دنبال دردسر نیستیم؛ دنبال آرامشیم. اما یک چیز کوچک می‌تواند سفر را از «خاطره خوب» تبدیل کند به «استرس فرودگاهی»: دارو.

بعضی داروها در کشور ما معمولی‌اند، اما در بعضی کشورها حساسیت دارند. این مقاله دقیقاً برای همین نوشته شده: اینکه اگر می‌خواهید داروی شخصی‌تان را با خودتان به کشور مالزی ببرید، چه چیزهایی را بدانید که هم خیالتان راحت باشد، هم جلوی سوءتفاهم را بگیرید.

تصور کنید در فرودگاه کوالالامپور ایستاده‌اید، چمدان‌تان را باز می‌کنند و ناگهان متوجه می‌شوید که قرص‌های ساده‌ای که برای خواب یا اضطراب مصرف می‌کردید، در مالزی «کنترل‌شده» یا حتی «ممنوع» به حساب می‌آیند. حالا یا باید به همان‌جا بمانید و منتظر تصمیم مأمور گمرک باشید، یا بدتر، با جریمه سنگین و حتی خطر زندان مواجه شوید.
مالزی یکی از سخت‌گیرانه‌ترین کشورها در دنیا در مورد مواد مخدر و داروهای کنترل‌شده است؛ آن‌قدر که حتی برای حمل مقدار کم مواد مخدر، مجازات اعدام در نظر گرفته می‌شود.

نکته مهم: این مقاله «قوانین کلی کشور مالزی» نیست و قرار نیست با مقاله‌های عمومی قوانین سفر کنیبال شود. فقط درباره همراه داشتن دارو برای مصرف شخصی هنگام ورود حرف می‌زنیم.

 

داروهای ممنوعه برای سفر مالزی یعنی چه؟

مطابق آنچه در وبسایت آمده : https://pharmacy.moh.gov.my داروهای همراه مسافران به سه دسته نقسیم می شوند:

نوع دارو	تعریف ساده
داروی ممنوعه	آوردنش پرریسک است و ممکن است در مرز ضبط شود یا اصلاً اجازه ورود ندهند.
داروی کنترل‌شده / حساس	با مقدار محدود + نسخه/نامه پزشک + بسته‌بندی اصلی معمولاً قابل مدیریت است.
داروی معمولی	در مقدار منطقی و با بسته‌بندی مشخص معمولاً مسئله‌ساز نیست.

نکته: ملاک نهایی، قوانین کشور مقصد است؛ حتی داروی رایج هم بدون نسخه ممکن است دردسرساز شود.

 

❌ داروها و مواد ممنوع (غیرقانونی مطلق)

• تمام مواد مخدر: هروئین، کوکائین، متامفتامین (Ice)، MDMA/اکستازی
• کانابیس و مشتقات آن: ماری‌جوانا، حشیش، روغن/خوراکی‌های THC و CBD
• اپیوم و مشتقات غیرمجاز
• پیش‌سازها و مواد شیمیایی مرتبط با تولید مواد مخدر
• حمل/مصرف = جرم سنگین؛ امکان تست مواد در بدو ورود وجود دارد.

⚠️ داروهای کنترل‌شده (فقط با نسخه + اعلام)

• مسکن‌های قوی حاوی اوپیوئیدها (مثل کدئین‌دارها، مورفین پزشکی)
• داروهای روان‌گردان/اعصاب با پتانسیل سوءمصرف
• داروهای خواب‌آور و آرام‌بخش‌های خاص
  شرایط:
• فقط برای مصرف شخصی (معمولاً تا ۱ ماه)
• نسخه پزشک به انگلیسی + بسته‌بندی اصلی
• اعلام در گمرک فرودگاه در صورت سؤال یا مقدار قابل‌توجه

✅ داروهای معمولی (مجاز)

• مسکن‌های ساده (مثل استامینوفن، ایبوپروفن)
• داروهای سرماخوردگی ساده بدون ترکیبات کنترل‌شده
• ویتامین‌ها و مکمل‌های رایج
  نکته: در بسته‌بندی اصلی و مقدار مصرف شخصی همراه داشته باشید.

نسخه یا نامه پزشک برای داروهای ممنوعه شامل چه چیزهایی باشد؟

 

برای داروهای نسخه‌ای/حساس، بهترین حالت این است که یک نامه کوتاه از پزشک داشته باشید که شامل این‌ها باشد:

• نام کامل شما مطابق پاسپورت
• نام دارو (ترجیحاً ژنریک + برند اگر هست)
• دوز و تعداد
• دلیل مصرف (خیلی کوتاه)
• مهر/امضا و تاریخ
• ترجمه نسخه

اگر نسخه فارسی است، یک ترجمه ساده انگلیسی (حتی ترجمه رسمی اگر امکانش هست) کمک می‌کند. چون در لحظه کنترل، کسی فرصت رمزگشایی از نسخه فارسی ندارد. هدف شما این است که «ابهام» را کم کنید.

لیست داروهای «پرریسک» در سفر به مالزی (نمونه‌ها)

قرار نیست یک فهرست بی‌پایان بدهیم که ترسناک شود! اینجا فقط گروه‌هایی را می‌گوییم که معمولاً در سفر به مالزی حساسیت بیشتری دارند. اگر داروی شما در این گروه‌هاست، نسخه و مدارک را جدی‌تر بگیرید.

• داروهای خواب و آرام‌بخش‌ها
• داروهایی که برای خواب یا اضطراب استفاده می‌شوند، در بسیاری کشورها حساس‌اند.
• داروهای ADHD و محرک‌ها
• مسکن‌های قوی و شبه‌افیونی
• داروهای قویِ درد، معمولاً حساسیت بیشتری دارند. حتی اگر پزشک تجویز کرده، بدون نامه و مقدار منطقی ریسک بالا می‌رود.
• داروهای سرماخوردگی خاص (ترکیبات حساس)
• بعضی قرص‌ها/شربت‌های سرماخوردگی به خاطر ترکیبات خاص، در برخی کشورها حساس‌اند. پس اگر قرار نیست ضروری باشد، بهتر است از نسخه‌های ساده‌تر استفاده کنید یا در مقصد تهیه کنید.
• محصولات CBD/کانابیس

اینجا لازم است خیلی صریح بگوییم: این حوزه در خیلی کشورها حساس و پرریسک است. اگر چیزی در این گروه دارید، بهترین کار این است که قبل از سفر، از منابع رسمی مقصد بررسی کنید و بی‌گدار به آب نزنید.

چه داروهایی را باید در فرودگاه Declare (اظهار) کنیم؟

Declare یعنی: «من پنهان نمی‌کنم، شفاف می‌گم همراه دارم.»
این کار گاهی سفر را کوتاه‌تر می‌کند، نه طولانی‌تر. چون اگر چیزی حساس باشد و بعداً پیدا شود، داستان پیچیده‌تر می‌شود.

معیار ساده برای اینکه اظهار لازم است یا نه

اگر یکی از این‌ها درست است، اظهار کردن عاقلانه‌تر است:

• دارو نسخه‌ای/کنترل‌شده است
• دارو از گروه‌های پرریسک بالاست
• مقدار دارو بیشتر از مصرف چند هفته است
• بسته‌بندی یا نام دارو ممکن است سوال ایجاد کند

اگر اظهار نکنیم چه ریسک‌هایی دارد؟ ریسک‌ها معمولاً این‌هاست:

• توقف و سوال‌پیچ شدن
• ضبط دارو تا روشن شدن موضوع
• تأخیر و استرس بی‌مورد

هدف ما این است که «کنترل» را تبدیل کنیم به یک گفت‌وگوی ساده: دارو برای مصرف شخصی + نسخه + مقدار منطقی.

مسیر عملی در فرودگاه

کار پیچیده‌ای نیست: اگر چیزی برای اظهار دارید، همان ابتدا با مسیرهای مربوط به اعلام کالا/دارو جلو بروید یا از مأمور راهنمایی بخواهید.
کلید ماجرا: آرام، شفاف، مستند.

دارو را در کیف دستی بگذاریم یا چمدان؟

دارویی که اگر یک روز نباشد مشکل ایجاد می‌کند، بهتر است در کیف دستی باشد. چون چمدان ممکن است دیر برسد، گم شود یا آسیب ببیند.

• داروهای مایع، سرنگ، انسولین و تجهیزات

اگر داروی تزریقی یا تجهیزات پزشکی دارید:

• نامه پزشک کمک زیادی می‌کند
• مقدار را منطقی نگه دارید
• ابزار را مرتب و مشخص بسته‌بندی کنید

این‌ها چیزهایی است که اگر از قبل آماده باشد، تبدیل به «رویه معمول» می‌شود نه «سوءتفاهم».

داروهای نیازمند دمای خاص

اگر دارو یخچالی است یا حساس به دما شرایط حمل را از داروخانه پزشک بپرسید. بسته‌های مخصوص و راهکارهای استاندارد استفاده کنید. و اگر نیاز است، مدارک را همراه داشته باشید

دارویم نسخه دارد ولی انگلیسی نیست

 

راه‌حل ساده: نسخه + یک ترجمه کوتاه انگلیسی + نام دارو و دوز واضح.
شما نمی‌خواهید بحث کنید؛ می‌خواهید شفاف کنید.

«داروی من در ایران آزاد است»

در سفر، معیار فقط کشور خودمان نیست. پس شما باید فرض کنید:
ممکن است در مقصد حساس باشد → پس مدارک همراه.

• «می‌خواهم دارو برای یک نفر دیگر هم ببرم»

این ریسک را بالا می‌برد، چون از “مصرف شخصی” خارج می‌شود. اگر مجبورید، خیلی باید مستند و منطقی باشد. پیشنهاد امن‌تر: هر شخص داروی خودش را با مدارک خودش حمل کند.

• «بیش از یک ماه می‌مانم و دارو کم می‌آورم»

راه درست این است که برای ادامه درمان:

• در مقصد با پزشک/کلینیک هماهنگ کنید
• نسخه معتبر بگیرید
• دارو را از مسیر رسمی تهیه کنید
  این هم امن‌تر است، هم حرفه‌ای‌تر.

چک‌لیست داروهای مجاز در مالزی قبل از پرواز

• داروها در بسته‌بندی اصلی هستند
• مقدار دارو منطقی و برای مصرف شخصی است
• نسخه یا نامه پزشک دارم (برای داروهای نسخه‌ای/حساس)
• اگر نسخه فارسی است، ترجمه انگلیسی آماده است
• یک عکس از نسخه/نامه در موبایل دارم
• داروی ضروری را در کیف دستی گذاشته‌ام
• اگر دارو حساس است، تصمیم دارم Declare کنم
• داروهای مشکوک/پرریسک (مثل CBD) را بدون بررسی رسمی همراه نمی‌برم

سوالات متداول (FAQ)